આત્મિક બળ
જીવનમાં મુશ્કેલ પરિસ્થિતિ નો સામનો દરેકે કરવો જ પડે છે. પછી એ શારીરિક, માનસિક, આર્થિક કે સામાજિક કઈ પણ હોઈ શકે છે. પરંતુ માણસની સાચી ઓળખ આવી પરિસ્થિતિ માં ઈશ્વર પર વિશ્વાસ રાખી ને પોતાની હિંમત ભેગી કરી ને સંઘર્ષ કરે તેમાં જ રહેલી છે. આમ કરનારને સફળતા મળે જ છે. બસ જરૂરત છે આત્માનો આવાજ સાંભળીને ઈશ્વર પર ભરોષો રાખવાની. જેમ યશાયા ના પુસ્તક માં કહ્યું છે કે "પરંતુ યહોવા પર વિશ્વાસ રાખનારાઓને નવું બળ મળી રહે છે. તેઓ ગરૂડના જેવી પાંખો ઉપર ઊડે છે; તેઓ દોડે છે પણ થાકતા નથી, તેઓ આગળ ને આગળ ધપતા રહે છે, કદી હારતા નથી કે નથી નિર્ગત થતા. (યશાયા 40:31)".
એક ભાઈ જે સુંદર ગીત લખતા હતા. તેમના ગીતો ખુબ સુંદર અને અર્થ પૂર્ણ હતા. સફળતા એમની હાથ માંજ હતી, અને ડાયાબિટીસ ના કારણે તેમની દ્રષ્ટિ ઓછી થવા લાગી. હજુ કઈ એ સમજે એ પહેલા તો એમની બંને આંખો ની રોશની જતી રહી. તેવો ખુબ નિરાશ થઇ ગયા. તેમના જીવનમાંથી વિશ્વાસ ખોઈ દીધો. એ ડિપ્રેશનમાં જતા રહ્યા. એ વાતે વાતે પોતાની દયા ખાવા લાગ્યા કે "અરેરે હું તો અંધ હવે મારા થી કઈ ના થાય".પોતાને એક રૂમમાં પુરી દીધા. એક દિવસ તેમના એક મિત્ર નો ફોન આવ્યો. મિત્રે આ ભાઈને વાત વાત માં કીધું કે"જો તો તારા ઘરનો કચરાનો ડબ્બો ભરેલો છે?", આ ભાઈએ પેહલા તો આનાકાના કરી કે "હું તો અંધ છું. મને કેમ ખબર પડે? વળી ઘરમાં કોઈ છે પણ નહિ":. પરંતુ મિત્રએ જીદ કરી તેથી હારી ને એ ભાઈ એ કચરાનો ડબ્બો ચેક કર્યો. ડબ્બો ભરેલો હતો. મિત્રએ કહ્યું "હા તો હવે એને કચરાપેટી માં ઠાલવી આવ". ભાઈ ખુબ ગુસ્સે થયા કહે "હું અંધ છું એની તું મજાક ઉડાવે છે". અને ફોન કટ કરી દીધો. પછી પોતાના પર એમને શરમ આવી ને હિંમત કરી ને સોસાયટીના દરવાજા પાસેની કચરાપેટીમાં કચરો નાખવા ઘરની બહાર નીકળ્યા. ધીમે ધીમે ચાલતા શીખતાં બાળકની જેમ ચાલી ને તેવોએ આ કામ પૂરું કર્યું. આમ કરવાથી તેમને હિંમત આવી. તેવો રોજ બ્રેલ લિપિ ના ક્લાસમાં લાકડી લઈને જવા લાગ્યા. પરંતુ એક દિવસ પાછા ફરતા એક જગ્યાએ તેમને લેવા આવનાર મિત્રની રાહ જોતા હતા. ત્યાં એક સાયકલ ની ટક્કર વાગતા તેમની લાકડી તૂટી ગઈ. તેવો નીસહાય થઇ ને ઉભા રહ્યા. ત્યારે તેની અંદરથી એક અવાજ આવ્યો કે "ઉભો ના રહે ચાલ, હું તારી સાથે છું." કોઈ અદ્રશ્ય તાકત એમને દોરતી હોય તેમ તેવો ચાલવા લાગ્યા. એમને લેવા આવેલા મિત્રને પણ તેમણે ના પાડી, અને કોઈ સહારા વગર જ તેવો રસ્તો પણ ક્રોસ કરી ગયા. પાછળથી પેલા મિત્રએ કહ્યું કે તું એટલા વિશ્વાસ થી ચાલતો હતો કે તને જોઈ ને હું ભૂલી ગયો કે તું અંધ છું.
ત્યારબાદ આ ભાઈ કયારેય પોતાની દયા ના ખાધી કે ના પાછા પડ્યા. તેવો ફરી ગીતો લખવા લાગ્યા. તે પછી તો જીવનમાં ઘણા ઉતાર ચઢાવ આવ્યા. તેમની કિડની ટ્રાન્સપ્લાન્ટનું ઓપરેશન નાકામયાબ થયું. તેમના પગ પણ ડાયાબિટીસ ના કારણે જતા રહ્યા. ફરી કિડની નું ઓપરેશન કરવું પડ્યું. પરંતુ આ બધા દુઃખો વચ્ચે પણ તેવો ચાલતા રહ્યા. હવે તે બધી પરિસ્થિતિમાં ઈશ્વર પર નો વિશ્વાસ ઓછો ના થવા દેતા. તેવો ખુશ રહેતા. તેવો સમજી ગયા હતા કે તેમનું શારીરિક શરીર કરતા તેમનું આત્મિક શરીર ખુબ મજબૂત છે. ઈશ્વર હંમેશા તેમની સાથે જ છે, આજ વિશ્વાસે તેમને નવું જીવન આપ્યું. તેમના ગીત વખાણવા લાગ્યા. બાઇબલ માં પણ કીધું જ છે કે ગમેતેવી પરિસ્થિતિ માં તમે ઈશ્વર પર વિશ્વાસ ના ચુકતા, "ખ્રિસ્તને કારણે આ બધું હું કરી શકું છું, કારણ કે તે મને આમ કરવાનું સાર્મથ્ય આપે છે. (ફિલિપ્પીઓને પત્ર 4:13)". "પરંતુ પ્રભુએ મને કહ્યું કે, “મારી કૃપા તારે માટે પૂરતી છે. જ્યારે તું નિર્બળ બને છે, ત્યારે મારું સાર્મથ્ય તારી નિર્બળતામાં સંપૂર્ણ થાય છે.” તેથી મારી નબળાઈઓ વિષે બડાશ મારતા હું ઘણો પ્રસન્ન છું. પછી ખ્રિસ્તની શક્તિ મારામાં જીવશે. (2 કરિંથીઓને 12:9)"
Purvi HopeEditor
Olivia Martins
Reference for Bible
Niyati Walter Gilbert
Reference Story
Chicken Soup for the Soul
No comments:
Post a Comment